Jesus is greater than Moses. 7 minutes of reading. Having considered Jesus’ excellence and supremacy and His relation to angels and to mankind, the author now in Hebrews 3:1-6 sets out to draw some parallels between Jesus and Moses. Hebrews 3:1 – Firstly he gives the reason for what he now wants to put on the table: “Wherefore…”. 4 views, 0 likes, 0 loves, 0 comments, 0 shares, Facebook Watch Videos from Betania Warrington- Katolicka Wspólnota Odnowy w Duchu Świętym: Słowo Boże na dzień 18 stycznia Mk 3,1-6 1.Persönliche Erstbegegnung mit Mk 3,1-6 2.Übersetzungsvergleich 3.Analyse der Textstruktur 3.1.Abgrenzung der Einheit 3.2.Einordnung in den Kontext 3.3.Syntaktische Analyse 3.4.Semantische Analyse 3.5.Narrative Analyse 3.6.Pragmatische Analyse 3.7.Fazit 3.8.Gliederung 4.Semantische Analyse von Begriffen und Motiven 5.Formgeschichte Ojciec Andrzej Lemiesz SJ-----Słowa Ewangelii według Świętego Marka Jezus przywołał do siebie tłum razem ze swoimi uczni Genesis 3. The story of this chapter is perhaps as sad a story (all things considered) as any we have in all the Bible. In the foregoing chapters we have had the pleasant view of the holiness and happiness of our first parents, the grace and favour of God, and the peace and beauty of the whole creation, all good, very good; but here the scene John the Baptist Prepares the Way. 3 In those days John the Baptist came, preaching in the wilderness of Judea 2 and saying, “Repent, for the kingdom of heaven has come near.” 3 This is he who was spoken of through the prophet Isaiah: 4 John’s clothes were made of camel’s hair, and he had a leather belt around his waist. . Strona główna Lectio Divina Kalendarz liturgiczny Kontakt Mapa serwisu Menu LECTIO DIVINA Rok A Okres zwykły Święto Chrztu Pańskiego (A) Mt 3,13-17 2 NZ (A) J 1,29-34 3 NZ (A) Mt 4,12-23 4 NZ (A) Mt 5,1–12a 5 NZ (A) Mt 5,13–16 8 NZ (A) Mt 6,24-34 9 NZ (A) Mt 7,21–27 10 NZ (A) Mt 9,9-13 11 NZ (A) Mt 9,36-10,8 12 NZ (A) Mt 10, 26-33 13 NZ (A) Mt 10,37-42 14 NZ (A) Mt 11,25–30 15 NZ (A) Mt 13,1-23 16 NZ (A) Mt 13,24-43 17 NZ (A) Mt 13,44-52 18 NZ (A) Mt 14,13–21 19 NZ (A) Mt 14,22–33 20 NZ (A) Mt 15,21–28 21 NZ (A) Mt 16,13–20 22 NZ (A) Mt 16,21–27 23 NZ (A) Mt 18,15–20 24 NZ (A) Mt 18,21–35 25 NZ (A) Mt 20,1–16a 26 NZ (A) Mt 21,28–32 27 NZ (A) Mt 21,33–43 28 NZ (A) Mt 22, 1-14 29 NZ (A) Mt 22,15–21 30 NZ (A) Mt 22, 34-40 31 NZ (A) Mt 23,1-12 32 NZ (A) Mt 25,1–13 33 NZ (A) Mt 25,14-30 Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata (A) Mt 25,31–46 Święta i Uroczystości Uroczystość Zesłania Ducha Świętego Uroczystość Najświętszej Trójcy / J 3,16-18 Rok B Okres zwykły 21 NZ (B) J 6, 22 NZ (B) Mk 7,1-8, 23 NZ (B) Mk 7,31-37 24 NZ (B) Mk 8, 27-35 25 NZ (B) Mk 9,30-37 26 NZ (B) Mk 9,38-48 27 NZ (B) Mk 10,2-16 28 NZ (B) Mk 10,17-30 29 NZ (B) Mk 10,35-45 30 NZ (B) Mk 10,46b-52 31 NZ (B) Mk 12,28b-34 32 NZ (B) Mk 12,38-44 33 NZ (B) Mk 13,24-32 Uroczystość Chrystusa Króla (B) J 18,33b-37 Wielkanoc 3 NW (B) Łk 24,35-48 Adwent 1 NA (B) Mk 13,33-37 2 NA (B) Mk 1,1-8 3 NA (B) J 1, Święta i Uroczystości Rok C Adwent 1 NA (C) Łk 21, 25-28. 34-36 2 NA (C) Łk 3, 1-6 3 NA (C) Łk 3,10-18 4 NA (C) Łk 1,39-45 Okres zwykły Święto Chrztu Pańskiego Łk 3, 2 NZ (C) J 2,1-12 3 NZ (C) Łk 1, 4 NZ (C) Łk 4,21-30 5 NZ (C) Łk 5,1-11 6 NZ (C) Łk 6, 7 NZ (C) Łk 6,27-38 8 NZ (C) Łk 6,39-45 13 NZ (C) Łk 9,51-62 14 NZ (C) Łk 10, 15 NZ (C) Łk 10,25-37 16 NZ (C) Łk 10,38-42 17 NZ (C) Łk 11,1-13 Uroczystość Trójcy Przenajświętszej J 16,12-15 Rozważanie Słowa Bożego - LECTIO DIVINA Homilie Homilie br. Tomasza i br. Jana Lectio dla rodzin Komentarze Midrasze Polecamy Rekolekcje Warsztaty biblijne Ciekawe strony Pliki audio Strona główna » LECTIO DIVINA » Rok A » Okres zwykły » 32 NZ (A) Mt 25,1–13 Liturgia dzisiejszego dnia dalej oscyluje wokół tematu powołania. Dziś ewangelista Marek przywołuje wydarzenie jakie miało miejsce zaraz na początku publicznej działalności Jezusa, czyli jak możemy wnioskować w 3O roku życia Jezusa. Ewangelista zanotował iż: Jezus wyszedł na górę. Góra jest miejscem wyjątkowym. Jest miejscem gdzie Bóg spotyka się z człowiekiem. To na górze Mojżesz spotyka się z Bogiem i otrzymuje tablice z przykazaniami. To ma górze Bóg spotyka się z prorokiem Eliaszem. To na górze Jezus przemienia się – spotyka się z Ojcem. Także na górze Jezus powołuje. Jezus wszedł na górę, Bóg na górze spotyka się z człowiekiem. Bóg czeka i przywołał do siebie tych, których sam chciał. Bóg – Jezus przywołuje do siebie człowieka ale tylko tego, którego On chce! Człowiek zaś nie zostaje obojętny na wołanie Boga i przyszli do Niego. Dzisiejsza Ewangelia mówi wyraźnie, że to Bóg wybiera sobie apostołów, to Bóg wybiera sobie tych, których sam chce. Jak pisałem wczoraj wybranie człowieka wiąże się ściśle z wybraniem całego czlowieka z jego całą historią, przeszłością i przyszłością. Z jego wadami i zaletami. Bóg wybiera, Bóg woła. On czeka na odpowiedź. Czy zbierzesz wszystkie swoje siły i spróbujesz wejść na tę górę i zechcesz usłyszeć jaką Bóg ma dla Ciebie propozycję? Czy może jednak darujesz sobie ten trud i będziesz głuchy na Jego wołanie? Staraj się nasłuchiwać i nie przegap tego cichego, zagłuszanego przez dzisiejszy świat wołania Jezusa! Mk 3, 1-6 „Wszedł znowu do synagogi. Był tam człowiek, który miał uschła rękę. A śledzili Go, czy uzdrowi go w szabat, żeby Go oskarżyć. On zaś rzekł do człowieka, który miał uschła rękę: ”Stan tu na środku!”. A do nich powiedział: ”Co wolno w szabat: uczynić coś dobrego czy coś złego? Życie ocalić czy zabić?” Lecz oni milczeli. Wtedy spojrzawszy wkoło po wszystkich z gniewem, zasmucony z powodu zatwardziałości ich serca, rzekł do człowieka: ”Wyciągnij rękę!”. Wyciągnął, i ręka jego stała się znów zdrowa. A faryzeusze wyszli i ze zwolennikami Heroda zaraz odbyli naradę przeciwko Niemu, w jaki sposób Go zgładzić.” Dzisiejsza Ewangelia mówi nam, że Jezus: „Wszedł ZNOWU do Synagogi”. Kiedy usłyszałem te słowa dzisiaj po raz pierwszy, od razu przypomniało mi się wydarzenie, którego nie tak dawno byłem świadkiem. Pewna mama mówiła do swojego dziecka: Chodź już bo idziemy do Kościoła! A ono jej odpowiedziało: Znowu??!! Przecież byliśmy już tam tydzień temu! Nie trzeba być jednak dzieckiem, żeby wypowiedzieć takie zdanie. Nam też się to zdarza! Mówimy to sobie bardzo często nawet sobie tego nie uświadamiając. Oczywiście nie robimy tego głośno, żeby w razie „W” nikt czegoś takiego z naszych ust nie usłyszał. Ale jak się to ma do dzisiejszej Ewangelii i czego takim zachowaniem uczy nas Jezus? W życiu, może się czasem pojawić w naszej głowie – mniej więcej – taka myśl: Osiągnąłem już wysoki „poziom” wiary, żyje mi się względnie dobrze, czuję, że Bóg się mną opiekuje, więc nie potrzebuję co chwilę „latać do Kościoła”! Skoro jest OK to nie muszę kłaść większego nacisku na modlitwę… a przynajmniej nie tak dużo jak to się dzieje w chwilach kryzysu. Jeśli tak popatrzymy na sprawę naszej wiary, to nie dziwią nas słowa, które przytoczyłem powyżej: ZNOWU?! trzeba iść do tego Kościoła?! Raz na jakiś czas przecież wystarczy! Niestety… nie wystarczy. W naszej wierze, nie ma takiej chwili, takiego momentu w którym możemy się zatrzymać i powiedzieć: JUŻ OSIĄGNĄŁEM ! Już mam taką wiarę, że nie muszę dalej iść! Mogę się już zatrzymać i w końcu sobie odpocząć. Kościół naucza, że wiara jest rzeczywistością dynamiczną, to znaczy, że jeśli się zatrzymuje to nie jest już „sobą”. Jan Paweł II w Redemptoris Missio powiedział: „Wiara umacnia się, gdy jest przekazywana!”. Jeśli nie ma przekazu (dynamiki) wiary, zaczyna ona wtedy umierać, zanikać. Z drugiej strony, w naszym życiu nigdy nie osiągamy pełni wiary, zawsze można WIĘCEJ, GŁĘBIEJ! To jest dla nas nie tylko zachęta, ale i zadanie. Niekiedy z bólem, łzami, ale za to z jaką Nagrodą! Może dzisiaj znów odmówmy pacierz. Znów chwyćmy różaniec do ręki, znów zatrzymajmy się na „sekundkę” i w chwili ciszy bądźmy sam na sam z Bogiem… (Tych rzeczy można wyliczać i wyliczać, każdy ma swój ukochany sposób bycia z Bogiem, więc może znów przyszedł na niego czas?) Później wszyscy razem ruszyli dalej w drogę, kierując się wciąż na zachód, bo czuli, że ten właśnie kierunek miał na myśli Aslan, gdy zawołał: „Dalej wzwyż i dalej w głąb!”. Lewis, Opowieści z Narnii, Ostatnia bitwa Ewangelia wg św. MarkaUzdrowienie w szabat1 31 Wszedł znowu do synagogi. Był tam człowiek, który miał uschłą rękę. 2 A śledzili Go, czy uzdrowi go w szabat, żeby Go oskarżyć. 3 On zaś rzekł do człowieka, który miał uschłą rękę: «Stań tu na środku!». 4 A do nich powiedział: «Co wolno w szabat: uczynić coś dobrego czy coś złego? Życie ocalić czy zabić?» Lecz oni milczeli. 5 Wtedy spojrzawszy wkoło po wszystkich z gniewem, zasmucony z powodu zatwardziałości ich serca, rzekł do człowieka: «Wyciągnij rękę!». Wyciągnął, i ręka jego stała się znów zdrowa. 6 A faryzeusze wyszli i ze zwolennikami Heroda2 zaraz odbyli naradę przeciwko Niemu, w jaki sposób Go zgładzić. JEZUS CUDOTWÓRCA I NAUCZYCIEL Napływ ludu3 7 Jezus zaś oddalił się ze swymi uczniami w stronę jeziora. A szło za Nim wielkie mnóstwo ludu z Galilei. Także z Judei, 8 z Jerozolimy, z Idumei i Zajordania oraz z okolic Tyru i Sydonu szło do Niego mnóstwo wielkie na wieść o Jego wielkich czynach. 9 Toteż polecił swym uczniom, żeby łódka była dla Niego stale w pogotowiu ze względu na tłum, aby się na Niego nie tłoczyli. 10 Wielu bowiem uzdrowił i wskutek tego wszyscy, którzy mieli jakieś choroby, cisnęli się do Niego, aby się Go dotknąć. 11 Nawet duchy nieczyste, na Jego widok, padały przed Nim i wołały: «Ty jesteś Syn Boży». 12 Lecz On surowo im zabraniał, żeby Go nie ujawniały. Wybór Dwunastu4 13 Potem wyszedł na górę i przywołał do siebie tych, których sam chciał, a oni przyszli do Niego. 14 I ustanowił Dwunastu, aby Mu towarzyszyli, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki, 15 i by mieli władzę wypędzać złe duchy. 16 Ustanowił więc Dwunastu: Szymona, któremu nadał imię Piotr; 17 dalej Jakuba, syna Zebedeusza, i Jana, brata Jakuba, którym nadał przydomek Boanerges5, to znaczy synowie gromu; 18 dalej Andrzeja, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Tomasza, Jakuba, syna Alfeusza, Tadeusza, Szymona Gorliwego 19 i Judasza Iskariotę, który właśnie Go wydał. Wzmożony ruch 20 Potem przyszedł do domu, a tłum znów się zbierał, tak, że nawet posilić się nie mogli. 21 Gdy to posłyszeli Jego bliscy6, wybrali się, żeby Go powstrzymać. Mówiono bowiem: «Odszedł od zmysłów». Oszczerstwa uczonych w Piśmie7 22 Natomiast uczeni w Piśmie, którzy przyszli z Jerozolimy, mówili: «Ma Belzebuba i przez władcę złych duchów wyrzuca złe duchy». 23 Wtedy przywołał ich do siebie i mówił im w przypowieściach: «Jak może szatan wyrzucać szatana? 24 Jeśli jakieś królestwo wewnętrznie jest skłócone, takie królestwo nie może się ostać. 25 I jeśli dom wewnętrznie jest skłócony, to taki dom nie będzie mógł się ostać. 26 Jeśli więc szatan powstał przeciw sobie i wewnętrznie jest skłócony, to nie może się ostać, lecz koniec z nim. 27 Nie nikt nie może wejść do domu mocarza i sprzęt mu zagrabić, jeśli mocarza wpierw nie zwiąże, i wtedy dom jego ograbi. 28 8 Zaprawdę, powiadam wam: wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone. 29 Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego». 30 Mówili bowiem: «Ma ducha nieczystego». Prawdziwi krewni Jezusa9 31 Tymczasem nadeszła Jego Matka i bracia i stojąc na dworze, posłali po Niego, aby Go przywołać. 32 Właśnie tłum ludzi siedział wokół Niego, gdy Mu powiedzieli: «Oto Twoja Matka i bracia na dworze pytają się o Ciebie». 33 Odpowiedział im: «Któż jest moją matką i [którzy] są braćmi?» 34 I spoglądając na siedzących dokoła Niego rzekł: «Oto moja matka i moi bracia. 35 Bo kto pełni wolę Bożą, ten Mi jest bratem, siostrą i matką».

mk 3 1 6 komentarz