11 maja, 2020. Często słyszę, że brytyjski angielski jest lepszy. Akcent jest lepszy, język poprawny i bardziej staranny. Za to Amerykanie podobno skracają, upraszczają i robią masę błędów. Z jednej strony – tak, ale z drugiej Amerykanie również mówią poprawnie, tylko w innej odmianie języka! Angielskim posługuje się cały Zapisz się na kurs angielskiego na rok szkolny 2023/2024 📅; Komunikacja, Słownictwo. 15 słówek, które inaczej wypowie Anglik i Amerykanin Najlepsza odpowiedź. @lalandu973 Ah! Now I understand. The person meant to say "boobs" (meaning breasts) but incorrectly typed an "a" instead of an "s". Angielski brytyjski i amerykański Report this post Timea Beatrix Balajcza Timea Beatrix Balajcza Pasjonat języków 🏊 Ekspert w tłumaczeniach 🏊 Wsparcie, porady 🏊 Tłumaczenia, kursy 👉 Istnieje spora różnica w brytyjskim i amerykańskim angielskim, a poniżej poza kilkoma zasadami znajduje się lista wybranych słów. Każdy powinien się zdecydować, którego angielskiego używa i być konsekwentnym w swoim wyborze. Czasem różnicę widać jedynie w końcówce wyrazu, np. - w brytyjskim angielskim (BrE) wyraz kończy się na "our"(neighbour), a w amerykańskim (AmE Wymień GBP na PLN za pomocą Przelicznika walut Wise. Analizuj tabele z historią kursów wymiany lub aktualny kurs Funt szterling/Złoty polski oraz otrzymuj powiadomienia o kursie na swój adres e-mail. . Angielski amerykański czy brytyjski który wybrać? Którego lepiej się nauczyć? Który będzie bardziej przydatny? Temat na pewno jest bardzo ważny, bo decyzja może wpłynąć na całą twoją przyszłość, na to jak będziesz mówić po wybrać? Najprostszą odpowiedzią byłoby – ten który ci się bardziej podoba. I to mógłby być koniec tematu, ale myślę że można wejść w niego nieco głębiej. Dlaczego chcesz nauczyć się języka angielskiego? Pomyśl co cię najbardziej zainspirowało do nauki. Jakieś seriale albo filmy amerykańskie? Może uważasz, że ludzie z Ameryki są fajni? A może to kultura brytyjska i Brytyjczycy ci się podobają? Myślę, że odpowiedź na to pytanie może być dla ciebie dobrą wskazówką w którą odmianę angielskiego pytaniem jakie możesz sobie zadać jest… Która odmiana angielskiego ci się bardziej przyda? Jeżeli planujesz wyjazd do Anglii to dobrym pomysłem byłoby nauczenie się standardowej brytyjskiej wymowy. Jeśli jednak masz w planach wyjazd do Stanów to bez sensu byłoby uczyć się tak w ogóle, to… Jak w ogóle chcesz brzmieć, jaki chcesz mieć styl? Chcesz mieć styl wyluzowanego Amerykanina, czy może chciałbyś być dystyngowanym dżentelmenem z wyższych sfer z Anglii?Oczywiście nie wszyscy ludzie z USA są jacyś tam i nie wszyscy ludzie z UK mówią takim standardowym angielskim. Niektórzy mówią dość dziwnie, ale czaisz o co mi też więc byłoby dobre pytanie. Pomyśl jaki chcesz mieć styl mówienia i kim chcesz zostać mówiąc w języku angielskim. Który angielski jest ważniejszy? Jeżeli chodzi o ważność amerykańskiego czy brytyjskiego to z pewnością Amerykanów jest dużo więcej. Ludzi w Wielkiej Brytanii jest 66 milionów, a w Stanach jest ich 326 milionów. Łatwo skalkulować, że podróżując po świecie prawdopodobnie częściej będziesz się natykał na ludzi z Ameryki. Jest po prostu większa szansa na to, bo jest ich dużo więcej. Z drugiej strony mieszkając w Europie prędzej spotkasz się z kimś z Wielkiej Brytanii. Brytyjski język angielski jest też większym standardem w Europie, więc bardziej teoretycznie normalnym byłoby nauczenie się brytyjskiego. Z mojego doświadczenia jednak ludzie z Europy prędzej będą mówić takim pseudo amerykańskim akcentem niż brytyjskim. Taki ogólnie jest standard na świecie żeby mówić bardziej po amerykańsku. Napotykając się na ludzi z Niemiec, Holandii, czy Hiszpanii zobaczysz, że nikt nie będzie próbował mówić jakimś super brytyjskim akcentem. Bardziej ludzie operują takim właśnie pseudo amerykańskim. Nie będą mówić 'are’ w stylu ‘aaaaaaaa’, tylko ‘ar’. Tak jest bardziej naturalnie dla Polaków i innych narodowości. Co więcej, jakbyś strasznie starał się mówić po brytyjsku mógłbyś wyjść na jakiegoś wywyższającego się człowieka. Nie zawsze, naprawdę zależy od przypadku. Udawanie bardzo amerykańskiego akcentu nie będąc z Ameryki też może być śmieszne. Jak widzisz różnie to bywa i naprawdę długo można by o tym dyskutować. Dużo tutaj czynników można wziąć pod uwagę. Ja podejdę do tego tematu jeszcze inaczej: Naucz się wymowy i brytyjskiej i amerykańskiej Mógłbyś mieć z tego wiele plusów. Będąc w Wielkiej Brytanii będziesz mógł mówić trochę bardziej po brytyjsku, dzięki czemu będziesz bardziej ‘swój’. A jak pojedziesz do Stanów lub będziesz spotykać kogoś ze Stanów czy Kanady to będziesz mógł mówić bardziej po amerykańsku i tam też będziesz bardziej ‘swój’. Czemu by nie mieć właśnie takiego podejścia? Ja, tak jak mówiłem w poprzednim wpisie, zmieniam swój akcent i zmieniam swój angielski. Nie zawsze mówię tak samo. Jak gadam z dziećmi z angielskiej szkoły to często bardziej po brytyjsku. Z drugiej strony jak spotykam kogoś z północnej Ameryki zazwyczaj bardziej włącza mi się bardziej amerykański akcent. Czemu by nie pójść o krok dalej i nie nauczyć się obu wersji? Zrobiłbyś coś, co robi mało kto z krajów anglojęzycznych. A wystarczy nauczyć się odpowiednich dźwięków amerykańskich i dźwięków brytyjskich. Wystarczy odrobinkę zmienić sposób wypowiadania się, odrobinkę zmienić tylko kilka dźwięków, które odróżniają te dwa akcenty i mógłbyś opanować i amerykański i brytyjski. To jest ogólnie szokującym odkryciem jak sobie uświadomisz, że standardowy amerykański i brytyjski różni tylko kilka dźwięków. To jest prawda, więc czemu by tego nie użyć na swoją korzyść i nie nauczyć się tego? Naucz się słów i w wersji brytyjskiej i amerykańskiej Zamiast wybrać tylko jedną wersję i zamknąć się umysłowo na ma co zafiksować się na jednej odmianie tak mocno, przykładowo na amerykańskiej, że jadąc do Wielkiej Brytanii na siłę starać się wmawiać im, że parking to jest ‘parking lot’ zamiast ‘car park’.Po co na siłę tak robić? Naucz się obu wersji słowa i będziesz mógł po prostu w zależności od tego z kim gadasz mówić taki krok będziesz o 100 lat świetlnych dalej niż jakikolwiek Amerykanin czy Brytyjczyk kiedykolwiek by poszedł. Znając obie wersje i zmieniając odpowiednio do sytuacji na pewno wyjdziesz na niezłego ogara. Będziesz naprawdę dobry z angielskiego. Może nawet kogoś z Anglii lub z Ameryki zadziwisz swoją wiedzą, większą niż on sam ma na temat angielskiego. „Angielski brytyjski i amerykański już niedługo będą tak różne, że ludzie z obu krajów się nie zrozumieją”...czy aby na pewno? Warto wspomnieć o czymś, co da ci ciekawą perspektywę na kilkadziesiąt lat temu naukowcy przekonywali, że angielski amerykański i brytyjski będą stawały się tak różne, że w naszych czasach Amerykanie i Brytyjczycy nie będą się wzajemnie rozumieć. Obie wersje angielskiego miały już teraz być tak różne, że obecnie ludzie z obu krajów nie powinni już być w stanie się nie przewidzieli oni jednego. przewidzieli pojawiania się internetu i tego, że wraz z jego rozwojem angielski stanie się absolutnie dominującym, globalnym językiem. Już nie tylko w realu, ale i w świecie wirtualnym. Wpłynęło to nie tylko na ludzi uczących się angielskiego, ale i na wszystkich native amerykanizacja kultury też ma ogromny wpływ na światowy język angielski. Filmy i seriale amerykańskie są popularne i oglądane w Anglii, więc Brytyjczycy mają sporą ekspozycję na amerykański akcent. W drugą stronę jest dokładnie tak internetu i idąca za tym poszerzająca się komunikacja między native speakerami oraz kultura globalnej wioski spowodowały, że przewidywania z przed kilkudziesięciu lat wydają się teraz po prostu absurdalne. Oni nie tylko rozumieją się bardziej, wszystko wskazuje na to, że… Amerykański i brytyjski stają się do siebie podobne Movie vs film Najlepszym przykładem będzie to, że w angielskiej szkole dzieci nie mówią na przykład, że zobaczyły ‘film’, tylko że widziały ‘movie’. Ogólnie się przyjęło i jest to jeden ze złotych standardów różnic między AE i BE, że ‘film’ jest brytyjski, a ‘movie’ amerykański. Okazuje się, że dzieci w szkole w Wielkiej Brytanii o tym nie wiedzą i mówią do mnie: czy wiedziałeś jakiś ‘movie’.Tak więc różnice między brytyjskim a amerykańskim zacierają się. Brytyjczycy używają ‘amerykańskich’ słów i zakładam, że jakieś brytyjskie słowa też mogły wejść do kanonu słów amerykańskich przez jakiś film czy serial. Zakładam, że raczej następuje amerykanizacja kultury, więc to Wielka Brytania znajduje się pod większym wpływem języka amerykańskiego. Na pewno jednak wymiana słownictwa nie jest jednostronna i tak jak w Wielkiej Brytanii mówi się już ‘movie’ to dałbym głowę że i w Stanach czasem powiedzą ‘film’ i to jest zupełnie normalne. Flat vs apartment Inny przykład. Taki niby złoty standard to to, że w brytyjskim mieszkanie to ‘flat’ a w amerykańskim to ‘apartment’. Ciekawe, bo szukając mieszkania w Londynie wszyscy agenci mówili do mnie ‘apartment’. Jakoś nikt nie użył słowa ‘flat’, może z raz czy różnice naprawdę się zacierają więc nie przejmuj się nimi. Zamiast martwić się pierdółkami chcę, żebyś nabrał zupełnie innej perspektywy: Baw się angielskim Śmiej się z różnic. Wyszukuj ich i innych smaczków, dopytuj się Amerykanów i Anglików o angielski. Baw się dobrze tymi odmianami i ogólnie całym przejmuj się, że ucząc się brytyjskiego będziesz miał problemy w Stanach, czy na odwrót. Nie będziesz miał Amerykanie i Brytyjczycy to nie są zupełni kretyni. Jak powiesz w hotelu w Ameryce że szukasz ‘lift’, czyli w brytyjskim angielskim windy, to zrozumieją, że chodzi ci o windę. Tak samo jak powiesz w hotelu w Anglii, że szukasz elevator, czyli niby tej amerykańskiej wersji słowa winda – też cię zrozumieją. To wciąż jest ich język, znają choćby z telewizji niektóre różnice. Podsumowanie Tak więc ja proponuję tak. Jeśli naprawdę zdecydowanie wolisz jeden typ angielskiego to naucz się go. Po prostu i tak wszyscy cię zrozumieją jak mówisz standardową wersją czy to brytyjską czy jeszcze pójść krok dalej i nauczyć się do pewnego stopnia obu wersji – słownictwa, dźwięków i akcentów z brytyjskiego i z amerykańskiego. I po prostu baw się językiem giętki. Może pewnego dnia zamieszkasz w Australii i zaczniesz łapać ich wersję angielskiego. Źle by było jakbyś był tak uparty, że mieszkając tam nie chciałbyś dostosować się do żadnego innego akcentu niż ten, który ogólnie więc proponuję pójść tą stroną. Jeżeli chcesz być naprawdę, naprawdę dobry z języka angielskiego, to proponuję nie ograniczać się do jednej jego wersji. Załapuj co umiesz, wywal się na to co ci nie pasuje. Nie ograniczaj się, ucz się wszystkiego co chcesz. Naucz się kilku akcentów i bądź mega jeśli chcesz stać się pro w szybkim czasie to polecam mój poradnik: Brytyjska i amerykańska odmiana angielskiego Amerykanie i Brytyjczycy dzielą ten sam język, który jednak znacznie się od siebie różni wymową, gramatyką, pisownią, a nawet nazewnictwem. Przyjrzyjmy się więc, co sprawiło, że angielski używany w USA i w UK brzmi i wygląda zupełnie inaczej. 1. Amerykańska odmiana angielskiego jest tak naprawdę starsza To nie jest coś, co powinieneś powiedzieć osobie z Wielkiej Brytanii, ponieważ to ich kraj dał życie dzisiejszej Ameryce – chociaż ten fakt nie jest do końca prawdziwy. Kiedy pierwsi osadnicy wypłynęli z Anglii do Ameryki, wraz z sobą zabrali wspólny język tego czasu, który swoją podstawę miał w czymś zwanym rotyzacją (wymawianiu ‘r’ w wyrazach). W tym samym czasie w bogatych, południowych miastach Wielkiej Brytanii, ludzie wyższych klas pragnęli oddzielić się od innych ludzi, więc postanowili wymawiać ‘r’ w inny sposób, na przykład ‘win-tuh’, zamiast ‘win-terr’. Oczywiście, ludzie zaczęli kopiować ten jakże wyszukany sposób określają ten rodzaj mowy jako ‘Received Pronunciation’, która rozprzestrzeniła się na całe południe Wielkiej Brytanii. Wyjaśnia to również, dlaczego tak wiele regionów na południu Anglii nadal wyznaje zasadę rotyzacji w swoich akcentach. A więc, jeśli jesteś z Londynu, brzmisz bardziej dystyngowanie. To jak wygrana na loterii! 2. Brytyjska odmiana angielskiego jest podobna do francuskiego Francuski miał wielki wpływ na angielski – a na pewno dużo większy, niż większość mówców języka angielskiego by przyznało. Kiedy William Zdobywca po raz pierwszy najechał Brytanię w jedenastym wieku, przywiózł ze sobą francuskich Normanów oraz ustanowił francuski językiem wysokim, którego używano w szkołach, sądach, uniwersytetach i wyższych klasach. Francuski nie utrzymał się zbyt długo, ale zamiast tego wyewoluował w średniowieczny język angielski, który był zbitką wszystkich oddziaływań lingwistycznych tych raz podczas osiemnastego wieku, używanie francuskich słów i sposobu zapisywania stało się w Wielkiej Brytanii bardzo popularne. Oczywiście, Amerykanie żyli już po drugiej stronie Atlantyku i nie byli w tym uwzględnieni. To dlatego brytyjska odmiana języka angielskiego ma więcej lingwistycznych podobieństw do francuskiego, niż do swojej amerykańskiej odmiany. 3. Amerykańska pisownia została wynaleziona jako forma protestu Słowniki amerykańskie i brytyjskie znacznie się różnią, ponieważ były tworzone przez dwóch bardzo innych autorów biorących pod uwagę bardzo różne perspektywy językowe: słowniki angielskie przez uczonych z Londynu (ale z jakiegoś powodu nie z Oksfordu), którzy chcieli po prostu zebrać wszystkie znane angielskie odpowiednik został stworzony przez leksykografa Noah Webstera, który chciał, by pisownia była nie tylko bardziej prosta, niż w angielskiej, ale też znacznie inna – jako sposób na pokazanie niezależności amerykańskiej od dawnego, brytyjskiego panowania. Przykładowo, odrzucono literę ‘u’ ze słów takich jak ‘colour’ czy ‘honour’, które rozwinęły się pod wpływem francuskim w Anglii. To samo stało się z końcówkami -ise, które przeobraziły się w -ize, ponieważ Webster sądził, że amerykańska odmiana angielskiego powinna odzwierciedlać sposób, w jaki się dane słowo wymawia. 4. Amerykańska wersja lubi omijać słowa Czasami różnice zawarte w amerykańskim angielskim nie mają żadnego sensu dla mówców brytyjskiej odmiany – przykładem może być usuwanie czasowników ze zdania. Kiedy Amerykanin mówi komuś, że napisze do nich list, mówi ‘I’ll write to them’. Kiedy zapytasz Amerykanina, jeśli chce iść z tobą na zakupy, możliwe, że odpowie ci ‘I could’. W rozumieniu brytyjskim takie odpowiedzi brzmią bardzo dziwnie, ponieważ normalnie odpowiedzi brzmiałyby ‘I’ll write to them’ i ‘I could go’. Opuszczanie czasownika może wynikać z tego, że Amerykanie chcą po prostu mówić szybciej, a może dlatego, że Brytyjczycy chcą mówić dokładnie to, co mają na myśli w pełnej formie. 5. Zarówno amerykańska, jak i brytyjska odmiana zapożyczyły słowa z innych języków To oczywiste, że brytyjski i amerykański angielski przeszły zupełnie inną przemianę na przestrzeni dziejów, zwłaszcza, gdy bierze się pod uwagę ich oddziaływania kulturowe, które ‘pożyczyły’ im swoje własne słowa. Jest to bardzo częste z wyrazami określającymi żywność: coriander (kolendra) jest słowem wywodzącym się z francuskiego, a cilantro (również kolendra) wywodzi się z hiszpańskiego; aubergine (bakłażan) wywodzi się z języka arabskiego, a eggplant (również bakłażan) został podobno tak nazwany, bo wygląda jak fioletowe więc wiele powodów, dlaczego w tych dwóch wersjach znajdziemy wiele różnic. Najważniejszym jest jednak, by potrafić rozróżnić obie wersje od siebie oraz uczyć się odpowiedników tej odmiany, która jest dla nas bardziej logiczna i łatwiejsza w opanowaniu. Napisała: Aleksandra Niedźwiedzka Zapisz się do Newslettera i otrzymuj powiadomienia o najnowszych wpisach i promocjach Wysyłając swój adres mailowy wrażasz zgodę na przetwarzanie swoich danych osobowych – Administratorem danych osobowych jest firma Trzecia Połowa Sp. z z siedzibą w Warszawie, ul Sarmacka 1A/82 Czy zastanawiałeś się kiedyś dlaczego Amerykanie mówią po angielsku? By odpowiedzieć na to pytanie, trzeba sięgnąć daleko wstecz, a dokładnie do początków XVII wieku. Wtedy to właśnie na Nowy Kontynent zaczęli przybywać angielscy purytanie, którzy szukali na tym dalekim lądzie schronienia przed prześladowaniami religijnymi. To zakładane przez nich osady dały początek brytyjskiej kolonizacji na tym obszarze. Kiedyś w Stanach Zjednoczonych mówiono więc „prawdziwym” angielskim. Jednak od tego czasu wiele się zmieniło. Dzisiejsza wersja amerykańskiego angielskiego znacznie oderwała się od swoich językowych korzeni. Obecnie angielski brytyjski i amerykański uważane są za dialekty języka angielskiego. Niektórzy jednak wysuwają odważną tezę, według której w przyszłości będą to 2 różne języki. Na czym więc polega różnica? Największa to chyba wymowa. Nie będzie nadużyciem, jeśli powiemy, że amerykańska wersja jest prostsza i bardziej zrozumiała. Do XVIII wieku mówiono identycznie. Oba warianty stosowały rotyzację, czyli wymawianie „r” przed spółgłoskami i na końcu wyrazu. Jednak wśród brytyjskich sfer wyższych zapanowała moda na akcent bez rotyzacji. Dlatego właśnie Amerykanie słowo butter, wymówią z zaznaczeniem „r”, a Brytyjczycy je pominą. Inna jest również pisownia. Szczególnie wyrazów zakończonych na -our i -or oraz -re i -er. Brytyjczyk napisze więc colour, centre, a Amerykanin color oraz center. Różnice spotykane są też w zapisywaniu dat, interpunkcji, użyciu czasów i przyimków. Ale co najważniejsze, różni się samo słownictwo. Poniżej 10 najpopularniejszych przykładów: 1. Frytki Angielski brytyjski: chips Angielski amerykański: fries 2. Piłka nożna Angielski brytyjski: football Angielski amerykański: soccer 3. Ciastka Angielski brytyjski: biscuit Angielski amerykański: cookie 4. Spodnie Angielski brytyjski: trousers Angielski amerykański: pants 5. Buty sportowe Angielski brytyjski: trainers Angielski amerykański: sneakers 6. Bar Angielski brytyjski: pub Angielski amerykański: bar 7. Śmieci Angielski brytyjski: rubbish Angielski amerykański: garbage 8. Winda Angielski brytyjski: lift Angielski amerykański: elevator 9. Wakacje Angielski brytyjski: holiday Angielski amerykański: vacation 10. Szafa Angielski brytyjski: wardrobe Angielski amerykański: closet Przychodzą Ci do głowy jakieś inne słowa? Rozpocznij naukę angielskiego teraz! Ucząc się angielskiego z Englibot: Poświęcisz na to tylko 10-15 minut dziennie Szybko zobaczysz efekty dzięki przyjemnym ale skutecznym lekcjom Nie musisz nawet wychodzić z domu! Angielski to angielski. Okazuje się, że niekoniecznie. Obecnie funkcjonuje bardzo wiele odmian tego języka, gdyż rozwijał się on na różnych, odległych od siebie terenach. Różnice między angielskim amerykańskim, a angielskim brytyjskim nie są duże, choć zauważalne. Jednak mimo wszystko osoby posługujące się odmianą brytyjską bez problemu dogadają się z przybyszem zza Atlantyku i odwrotnie. Istnieje 5 największych różnic na których się skupiliśmy. Poznajcie najważniejsze różnice między nimi:1. WYMOWAJedna z cech, która odróżnia oba warianty to rotyzacja, czyli wymawianie głoski /r/ przed spółgłoskami i na końcu wyrazów. Amerykanie stosują również ‘flapping’, czyli spółgłoskę uderzeniową dziąsłową. Niektóre słowa mogą być akcentowane w różny sposób w zależności od dialektu. 2. PISOWNIANajbardziej zauważalna jest różnica w pisaniu końcówek, takich jak: -our/-or (colour/color), -re/-er (theatre/theater), -ise/-ize (realise/realize), -isation/-ization (organisation/organization).3. SŁOWNICTWONiektóre słowa znacznie się od siebie różnią, między innymi: winda (lift/elevator), parking (car park/parking lot), chipsy (chips/crisps), wakacje (holiday/vacation).4. INTERPUNKCJABrytyjczycy inaczej zapisują daty – najpierw dzień, potem miesiąc, a na końcu rok . Natomiast Amerykanie miesiąc/dzień/rok . Brytyjczycy używają tych samych zwrotów grzecznościowych, co Amerykanie, ale nie zapisują po nich kropki, przykładowo: Mr, Mrs. 5. CZAS PRESENT PERFECTCzas Present Perfect jest obecny w obu odmianach, jednak to brytyjski angielski wykorzystuje go o wiele częściej. Present Perfect zazwyczaj stosujemy: kiedy zdarzenie z przeszłości wpływa na teraźniejszość, we frazach zawierających słowa ‘just’, ‘already’ i ‘yet’, kiedy czynność rozpoczęta w przeszłości nadal, cały czas trwa lub kiedy czynność ma miejsce kolejny raz. Który angielski jest bliższy Waszemu sercu? Język angielski jest jednym z najbardziej popularnych języków międzynarodowych. Chyba w każdym kraju światowym znajdą się osoby mówiące po angielsku. Większość ludzi myśli, że brytyjski angielski jest jedyną odmianą tego języka. Natomiast jest to tylko jedna jego wersja, jedna z wielu są przedstawione formy języka angielskiego, które mają najwięcej przedstawicieli: standard english: jest pierwszą i najważniejszą odmianą języka angielskiego, która bierze swój początek w Wielkiej Brytanii. Jak i większość języków europejskich, pochodzi od łaciny. Na podstawie języka brytyjskiego tworzyli się inne odmiany angielskiego; australian english: dana odmiana występuje na terytorium Australii i należących do niej wysp. Taka forma cechuje się połączeniem słów australijckich i brytyjskich, skrótami słów oraz osobliwościami gramatyki; american english: bardzo popularna i wpływowa odmiana języka angielskiego. Bardzo często jest mylona z wersją brytyjska, ale jest od niej odmienna. Oprócz różnych odmian językowych język angielski cechuje się też dużą ilością dialektów: scottish (szkocki); irish (irlandzki); welsh (walijski). British vs american albo „dylemat historyczny”Szczególnie trzeba się skupić na amerykańskiej odmianie angielskiego. Bardzo często brytyjski angielski i amerykański angielski są między sobą mylone, natomiast oni się różnią, nie biorąć nawet pod uwagę gramatykę i ortografię. Ludzie, którzy uczą angielski przez skype Online mówią, że dochodzą do takiego samego angielskipowstał i nadal istnieje w rezultacie przesiedlenia na kontynent amerykański kolonizatorów europejskich. Głównie byli to brytyjczycy, a więc język angielski był tam najczęściej używany. Procesy rozwoju, które zachodzili w Brytanii i Ameryce, bardzo się różnili między sobą. Właśnie przez to Ameryka kształtowała swoją własną i odmienną mentalność, a razem z nią – przekonania o wyglądzie amerykański i brytyjski różnią się przede wszystkim pod względem kulturowym. Amerykański cechuje się pójściem na skróty, ekonomią czasu i wysiłku na wypowiadanie się. Z kolei to się przejawia w sposobie tworzenia nowych słów. Dużo lat temu amerykanie podjęli decyzję, że w języku trzeba robić nacisk nie na melodyjność i wytworność, lecz na zrozumiałość i łatwość w posługiwaniu się. Dlatego nowe słowa byli bardziej dostosowywane do warunków amerykańskich i tworzyli się według własnych przekonań i amerykańskiego i brytyjskiego w szkołachJeszcze z podstawówki prawie wszyscy uczą się języku angielskiemu. Jednak takie przedmioty jak angielski brytyjski czy amerykański w szkole spotkają się bardzo rzadko. Częściej jest to nazywane po prostu „język angielski”, ale powstaje pytanie: jaki angielski? W większości przypadków angielski dla początkujących się podaje w odmianie brytyjskiej i jest na to wielu wszystkim, „british english” jest językiem uniwersalnym i rozumianym na całym świecie. Oprócz tego, tylko ta wariacja języka potrafi w całości pokazać, jak działa system językowy i po co mu aż tyle reguł. Jednak jak zrozumieć, jakiemu języku się uczycie w szkole? Od wyjaśnienia tej kwestii zależy, w jakim kierunku będzie się rozwijał wasz angielski i na czym będziecie się lepiej 3 najważniejsze rady, które pomogą zrozumieć, jakiego jeżyka się uczycie: Jeżeli podczas zajęć lektor robi nacisk na gramatykę i rozumienie czasów, zdecydowanie jest to wersja brytyjska; Transkrypcja fonetyczna jest wykorzystywana jak w amerykańskiej tak i w brytyjskiej odmianach, natomiast tylko lektorzy brytyjskiego angielskiego szczególnie zwracają uwagę na jej rozumienie i poprawne czytanie; Jeżeli lektor odwołuje się do źródeł brytyjskich (książek, filmów), to w swoich zajęciach preferuje język brytyjski. Brytyjski i amerykański angielski - tacy podobne, ale tacy różneZa ostatnie 200 lat wraz z rozwojem przemysłowym i technologicznym, amerykanie kształtowali swoją odrębność, tożsamość i unikalność. Teraz różnice między nimi a brytyjczykami są bardzo widoczne, a szczególnie w języku. Natomiast to nie przeszkadza ludziom nie zauważać tych różnic i na wszystko mówić ogólnie „angielski”.Zróżnicowanie językowe jest widoczne na wielu płaszczyznach, poniżej są przedstawione najważniejsze z nich: Wymowa, akcentowanie Amerykański angielski odróżnia się od brytyjskiego w akcentowaniu i wymowie słów. W większości przypadków amerykanie robią akcent na ostatnią sylabę, a brytyjczycy na pierwszą. Oczywiście, że to też zależy od ilości sylab w wyrazie oraz od pochodzenia słów. W każdym razie takie są ogólne obserwacje od porównania języków. Dodatkowo, w języku angielskim po zwrotach grzecznościowych typu „Mrs, Mr, Dr” musi się pisać przecinek, a w amerykańskim – kropka; Gramatyka W języku „amerykańskim” zarówno, jak i w „brytyjskim” wykorzystują się jednakowe reguły dotyczące czasów. Amerykanie też się uczą czasom typu „Perfect”, „Perfect Continuous” oraz złożonym formom „Past”. Jednakże oni prawie nie korzystają się z nich. Naprzykład, jeżeli brytyjczyk chce powiedzieć, że napisał książkę, to on powie: „I have written a book”. Natomiast amerykaninu starczy powiedzieć: „I wrote a book”. Ciekawe jest to, że amerykańska wersja jest dla anglików błędna, a brytyjska dla amerykanów nie; Zasady pisowni i przestankowania Relacji między tymi odmianami angielskiego ukształtowali się w ten sposób, że brytyjskie słowa, które się kończą na „-our” w wersji amerykańskiej będą mieli końcówkę „-or” : (clamour – clamor, splendour – splendor, glamour – glamor).Dokładnie tak samo wygląda sytuacja z końcówkami „-re” i „-er” (nanometre – nanometer, lustre – luster) oraz z “-ise” “-ze” (satirise – satirize, urbanise – urbanize). Przyimki Z przyimkami adepci nauki języka angielskiego mają najwięcej problemów, ponieważ to, co w „american english” uznaje się za poprawne, w „british english” jest oczywistym błędem. Jest to jedna z przyczyn, dlaczego w szkołach polskich dominuje odmiana brytyjska. Jeden wyraz może zmienić cały kształt i sens wypowiedzi. Dane formy przyimków najpierw są podane w wersji brytyjskiej, a następnie w amerykańskie: at/on, in/on, to/with, from/then. Naprzykład: „I am talking to you” (bryt.) = „I am talking with you” (amer.) Słownictwo Dzisiaj te dwie odmiany na tyle się odróżniają, że zawierają w sobie słowa, które brzmią odmiennie w wersjach brytyjskiej i amerykańskiej, na przykład czasownik «publikować” w Wielkiej Brytanii się pisze „to post”, lecz w USA - „to mail”.Oprócz tego istnieją słowa, które odróżniają angielski brytyjski i amerykański. Słówka, a szczególnie ich przykłady, są podane niżej:Auto: Wersja brytyjska Wersja amerykańska boot trunk petrol gas car park parking lot Ubrania: Wersja brytyjska Wersja amerykańska trainers sneakers pullover sweater waistcoat vest Jedzenie: Wersja brytyjska Wersja amerykańska hot dogs fingers aubergine eggplant maize corn Inne: Wersja brytyjska Wersja amerykańska flat house apartment ground floor first floor cell phone mobile skim revise

angielski brytyjski a amerykański